Het juryrapport van de Charlotte Köhler Prijs 2001 voor scenografie/decor,
zoals voorgelezen d.d. 19 april 2001 door de voorzitter van de jury: Tracy Metz

HANS HOF ENSEMBLE

Sinds 1996 werken de choreografen/dansers Andrea Boll, Klaus Jürgens, Mischa van Dullemen en Andreas Denk, de decorontwerper Edwin Kolpa en de lichtontwerpers André Pronk en Pink Steenvoorden samen als het dans/theater gezelschap Hans Hof Ensemble, vernoemd naar de technicus van het gezelschap. In ras tempo maakten zij de voorstellingen “Der lauf der Dinge” (1996), “In antwoord op uw schrijven” (1997), “Höhenluft” (1998) en “Stad bij Nacht” (1999), die niet alleen in Nederland succes hadden, maar ook door heel Europa. Daarnaast maakten zij de film “R.I.P., Rest in Peace”. Het Hans Hof Ensemble maakt voorstellingen op de grens van dans, theater, mime en scenografische vormgeving. Een uitgekiende timing, humor en een ingenieus gebruik van decors en attributen duwen de voorstellingen naar de rand van de chaos, terwijl de uitvergroting van ogenschijnlijk alledaagse gebeurtenissen zorgt voor hilarische en aangrijpende momenten. In “In antwoord op uw schrijven” (1997) verbreken vier mensen de band met de grote en kleine bedreigingen van ons bestaan. Zoals daar zijn: karaoke, nucleaire rampen, criminaliteit, hondenbelasting. Zij sluiten zich op in een soort schuilkelder, waar de toeschouwer kennis maakt met een nieuwe logica, een nieuwe pikorde en nieuwe rituelen: een wereld die bestaat uit noodoplossingen.

In “Höhenluft” (1998) voeren zij ons een stuk hogerop. Vier gasten op de veranda van een sanatorium hoog in de bergen beleven de mooiste avonturen, terwijl hun werkelijke leven verschrompelt tot het niveau van een theezakje. Teruggekeerd uit de bergen neemt het Hans Hof Ensemble het publiek mee naar “Stad bij nacht” (1999), een stad die alleen in ons hoofd bestaat. Tijdens een tragi-absurde, poŒtische tocht door de stad van onze verbeelding, maak je kennis met de bewoners die dromen, zwoegen en liefhebben. De stad koestert hen maar laat hen tegelijkertijd in de steek. In de film “Rest in Peace” (1999) neemt het gezelschap afscheid van en gestorvene, hoogstwaarschijnlijk de vader. Een extreme gebeurtenis, waarbij ieder lid van het gezelschap orde in de verscheurdheid probeert te vinden. De rouwenden zoeken liefde en compassie bij elkaar of proberen hun herinneringen terug te vinden. Nieuwsgierigheid naar het verleden wordt bruut afgestraft met een onomkeerbare ontdekking. In alle Hans Hof-voorstellingen is er een strak en uitgebalanceerd samenspel van dans, beweging, theater en mime met spannende filmische effecten. Keer op keer blijken de decors te bestaan uit verassende attributen en rekwisieten. Kasten worden toonbanken, worden muren, worden bedden. Om in te kruipen, tegen te lopen, van af te vallen, mee rond te schuiven. Een ruimtelijke stroomversnelling die geen einde kent. Deze voorstellingen ontstaan expliciet door als collectief samen te werken. Dankzij hun originele signatuur staan hun stukken ook wel bekend als “het wasmachinestuk”, “het onderaardse kelderstuk”, “het sanatoriumstuk”, en “het stadsstuk”.

Voor een danstheatergezelschap is dit opmerkelijk, want bij de meeste klassieke en moderne dansvoorstellingen is het podium leeg. Klassiek ballet wekt de suggestie dat dansers door de ruimte kunnen vliegen, moderne dans zoekt naar abstractie van het lichaam. Het Hans Hof Ensemble vertelt humoristische, zwartgallige en schrijnende verhalen over ons alledaags bestaan in ruimtes die aan Kienholz doen denken, of aan Kafka. Dans en theater zijn vluchtige media, waarbij vaak niets dan herinnering overblijft. In het freelance-circuit met zijn ad hoc subsidies is het vaak onmogelijk om voorstellingen op het repertoire te houden. Een voorstelling waar je niet bij was, kun je dus nooit meer zien. Vorig jaar september organiseerde het Korzo Theater in Den Haag de zgn. Hans Hof Weken, waarbij het ensemble de mogelijkheid kreeg om alle bovengenoemde voorstellingen opnieuw te spelen. De Melkweg en Bellevue in Amsterdam presenteerden eveneens deze weken in november, waardoor een groot en nieuw publiek kennis kon maken met hun werk en met hun samenwerking als collectief. Het Hans Hof Ensemble is nu voor het eerst opgenomen in de Cultuurnota 2001-2004. Juist nu is deze aanmoedigingsprijs een extra stimulans om nieuw werk te creëren en bestaand werk te hernemen. Met andere woorden: een repertoire op te bouwen.

Het Hans Hof Ensemble gaat vanavond met zijn nieuwste stuk “Geluk” in première tijdens het Springdance Festival in Utrecht. Wij zijn verheugd dat Edwin Kolpa vanmiddag hier is om namens het Ensemble de Charlotte Köhler Prijs 2001 voor scenografie/decor in ontvangst te nemen.